اگر درمان نه ای ، دردم چرایی ؟ نمک بر زخم بیمارم چرایی؟
این روزها بسیاری از مراجعه کنندگان به مراکز مختلف درمانی در ابتدای امر و یا ظاهر شدن چند علامت متهم به ابتلا به انواع سندروم ها و اختلالات مندرج در کتب طب غربی می شوند که حذف سنگینی بار روحی این تشخیص های با اسامی سخت از دوش بیمار و همراهان کار ساده ای نیست.
مثال : پدر و مادری دختر 4 ماهه ی خود را در تاریخ 19/10/90 به این مرکز آورند که در یکی از بیمارستان های بزرگ پایتخت به دلیل عدم وزن گیری ، تهوع و استفراغ و علائم شدید ریفلاکس برایش تشخیص بیماری ژنتیکی CF یا سیستیک فیبروزیس گذاشته شده است . این مادر و پدر به جز غم بیماری فرزندشان بعد از طرح چنین تشخیص نگران وجود یک اختلال ژنتیکی پنهان در خود شده و آینده دختر 4 ماهه ی خود را بسی تیره تصور می کردند . بعد از مراجعه به این مرکز و با توجه به تشخیص های طب سنتی درمان برای بیمار شروع شد که تا تاریخ 18/1/92 بیش از 90 درصد علائم این کودک کاملا برطرف شده و دستگاه گوارش به حالت عادی بازگشته ، کودک به وزن مناسب با سن خود رسیده و تمامی علائم سلامت در وی بروز پیدا کرده است. در طول این مدت فاصله ی بین 19/10/90 تا 18/1/92 کودک 6 بار ویزیت گردیده است و تدابیر درمانی هم برای مادر شیرده و هم برای کودک از نظر گرفته شده است. و در حال حاضر وضعیت عادی زندگی برای این کودک جاری و ساری گردیده است . و اما این سؤال ، چرا در کشور ما افراد با یک شکایت وارد بیمارستان ها می شوند اما بعد از مدت زمانی ده ها شکایت پاسخ داده نشده در زندگی شان بروز پیدا می کند. من جمله این کودک و پدر و مادرش که گرفتار این سؤالات هستند:
آیا ما اختلال ژنتیکی داریم ؟
بایستی به کدام مرکز برای مشخص شدن اختلالات ژنتیکی مان مراجعه کنیم ؟
سرنوشت کودک 4 ماهه ی ما با یک اختلال ژنتیکی چه می شود ؟
معمولا اختلالات ژنتیکی با عمر کوتاه بیمار همراه است و در فرزندمان کی از بین خواهد رفت ؟
کدام بخش از زندگیمان را حراج کنیم تا برای فرزندمان درمانی بیابیم ؟
و هزاران سؤال بی پاسخ که با این تشخیص های به ظاهر پیچیده و در اصل پوچ آسیب های روحی و اقتصادی و خانوادگی را برای هر کدام از ما به همراه خواهد داشت . باشد که درمانگران با دقت در تشخیص و عدم بیان تشخیص عجولانه زندگی بیماران را اگر نمی سازند به فنا هم ندهند….