سیستم ایمنی بدنتان را با این ترکیب ساده خانگی تقویت کنید !
آب پرتقال و گشنیز میتواند برای تقویت سیستم ایمنی بدن معجزه کند. در صورت تمایل میتوانید کمی هم هویج به ترکیب اضافه کنید تا طعم و مزه آن بهتر شود. هویج منبع خوبی از ویتامین C، بتاکاروتن و ویتامین B۶ است که همگی برای سیستم ایمنی سالم ضرورت دارند. گشنیز نیز طیف وسیعی از آنتیاکسیدانها را دارد.
آماده کردن ترکیب خانگی برای تقویت سیستم ایمنی
برای تهیه این ترکیب، به ۲ پرتقال، مقداری گشنیز، ۱ هویج متوسط و ۱ قاشق چایخوری آبلیمو نیاز خواهید داشت.
▫️طرز تهیه: پرتقال را پوست بگیرید، و هویج و گشنیز را خرد کنید. همه مواد را داخل دستگاه مخلوط کن بریزید. ترکیب را از صافی رد کنید و نوشیدنی حاصل را بنوشید. به این ترکیب قند اضافه نکنید.
اجزای نخستین خط دفاع غیر اختصاصی
پوست: لایههای شاخی سطح پوست (از جنس کراتین) مانع از نفوذ میکروبها به داخل بدن میشوند. لایه بیرونی (اپیدرم) که خارجی ترین سلول های آن مرده اند به تدریج ریخته و میکروب های چسبیده به آن از این طریق از بدن دور میشود. علاوه بر این، چربی پوست و عرق، سطح پوست را اسیدی و از رشد میکروبها جلوگیری میکنند.
آنزیم لیزوزیم: آنزیم لیزوزیم موجود در اشک- عرق-مایع مخاطی و بزاق موجب تخریب دیوارهٔ سلولی باکتریها میشود.
لایههای مخاطی: لایه های مخاطی با ترشح مایع مخاط (موسین+آب=مخاط: مایعی چسبنده و لزج که دارای لیزوزیم است) باعث به دام انداختن میکروب ها و باکتری ها میشود. مجاری تنفسی از بینی تا نایژک ها، سطح لوله گوارشی از دهان تا مخرج، سطح مجاری ادرار از مثانه تا مجرای خروج ادرار و سطح داخلی مجاری تناسلی دارای بافت پوششی است که به آن لایه ی مخاطی می گویند.
لوله گوارش با ترشح اسید معده موجب تخریب میکروبها شده و از راه دفع مدفوع، سبب دفع میکروبها میشود. همچنین مجاری ادراری که از راه دفع ادرار سبب دفع میکروبها میشوند هم لایههای مخاطی دارند. در مجاری تنفسی، مایع مخاطی، میکروبهای به دام افتاده در آن را به کمک مژکهای سلولی، به سمت حلق میراند (با حرکت بیرونی مژکها) و به شکل خلط به طور ارادی میتوان از بدن خارج کرده یا با بلعیدن آن به معده بازگشته شود که در آنجا شیره معده باعث تخریب میکروب میگردد.
دفاع اختصاصی
درصورتی که عوامل بیماریزا از سد دفاع غیر اختصاصی عبور کنند، با دفاع اختصاصی روبهرو خواهند شد. در این مکانیسم، علاوه بر ماکروفاژها نوعی از گلبولهای سفید به نام لنفوسیتها نقش دارند که از سلولهای بنیادین مغز استخوان (مغز قرمز استخوان) حاصل میشوند. لنفوسیتها بهطور اختصاصی عمل میکنند، یعنی یک نوع خاصی از عوامل بیگانه را شناسایی و از بین میبرند. لنفوسیتها پس از به وجود آمدن نابالغ هستند و برای کسب ویژگیهای لازم برای شناسایی و مبارزه با میکروبها، باید تکامل یابند. بر اساس محل کسب تکامل، لنفوسیتها را به دو دستهٔ لنفوسیتهای B و لنفوسیتهای T تقسیم میکنند. لنفوسیتهای B در مغز استخوان و لنفوسیتهای T در تیموس تخصص یافتهاند.
لنفوسیتهای بالغ توانایی شناسایی مولکولها و سلولهای خودی را از بیگانه، و نیز مقابله با عوامل بیگانه را به دست میآورند و وارد جریان خون میشوند. لنفوسیتها بر سطح خود دارای گیرندههایی هستند که از لحاظ شکل هندسی مکمل نوع خاصی از آنتیژن (که بر سطح عوامل بیگانه قرار دارد) است. به این ترتیب، هر لنفوسیت، با داشتن نوع خاصی گیرنده، آنتیژن خاصی را شناسایی کرده و از بین میبرد. به همین علت میگوییم که لنفوسیتها بهطور اختصاصی عمل میکنند. برخی از لنفوسیتها بین لنف و خون در گردشاند، و برخی دیگر در گرههای لنفی، طحال، لوزهها و آپاندیس جمع میشوند.
سیستم ایمنی بدن ما در برابر میکروب ها و ویروس ها چگونه عمل می کند؟
ویروس ها، باکتری ها و میکروب های دیگر همواره تلاش می کنند نظام بدن ما را از کار بیاندازند. اما در اکثر موارد موفق نمی شوند زیرا سیستم ایمنی یا دفاعی بدن ما شب و روز فعال است. ما باید به این فعالیت دشوار ارزش بدهیم.
سیستم ایمنی بدن ما یک ساختار پیچیده دارد که بدون وقفه تلاش می کند از بدن ما در برابر «دشمن خارجی» دفاع کند. بدن ما در اصل دارای دو سیستم مختلف ایمنی است.
سیستم ایمنی ذاتی
یکی از سیستم های دفاعی بدن، ذاتی است. این سیستم بسیار مؤثر و سریع بوده و طور مثال باکتری ها را در زمان بسیار اندک کشف و بی ضرر می سازد. هرچند این سیستم سریع است، اما باکتری ها و یا ویروس ها را به گونه مشخص و هدفمند مورد حمله قرار داده نمی تواند و در برابر هریک از این عوامل بیرونی بیماری زا جداگانه مبارزه نمی تواند، بلکه به صورت عام عمل می کند. سلول های دفاعی از گروه لکوسیت یا کرویات سفید خون، بخشی از سیستم ایمنی ذاتی اند. کرویات سفید خون در غده تیموس یا زعتریه و مغز استخوان ساخته می شوند. غده تیموس بخشی از دستگاه لمفاوی یا لنفاوی بدن است که در بالای قلب انسان موقعیت دارد
کرویات سفید از طریق خون و جریان لمفاوی به تمام بدن می رسند. میزان بلند کرویات سفید در خون نمایانگر یک التهاب و یا یک عفونت است که باید مورد معالجه قرار داده شود.
عاملان بیماری زا، پیش از اینکه بتوانند وارد بدن شوند، باید از موانعی بگذرند. این موانع در قدم نخست پوست و غشا هایی مخاطی در همه مجراهای باز بدن، مثلاً ناحیه دهن و گلو اند. این موانع نمی گذارند که عاملان بیرونی به راحتی داخل بدن شوند. به این ترتیب این موانع جزو مهم نظام دفاعی بدن به شمار می روند. مواد کیمیایی، مانند اسید های خود بدن و یا مخاط (ماده لزجی که به آن بلغم نیز می گویند) نیز شامل این نظام اند. این مواد نیز نمی گذارند که باکتری ها و یا ویروس ها به آسانی در بدن جا بگیرند.
سیستم ایمنی اکتسابی یا معافیتی
اگر با وجود تلاش های سیستم ایمنی ذاتی و همه میکانیزم دفاعی بدن، عاملان بیماری زا بتوانند داخل بدن شوند، آنگاه سیستم دفاعی دیگری در بدن فعال می گردد. این سیستم ایمنی به گونه خاص واکنش نشان داده و فعال شدن آن تقریباً چهار تا هفت روز را در بر می گیرد. این سیستم انتی ژن ها را به گونه هدفمند هدف قرار داده و مشخصات عامل بیماری زا را در سلول های موسوم به سلول حافظه ثبت کرده و به اصطلاح به خاطر می سپارد. در صورتی که عین ویروس در زمان دیگری به بدن حمله ور شود، چون سیستم ایمنی اکتسابی شیوه مجادله با آن را از قبل به خاطر دارد، فوراً وارد عمل شده و عامل را در جا بی ضرر می سازد. به همین دلیل است که انسان ها به برخی از بیماری ها تنها یک بار در عمر خود مبتلا می شوند.
لمفوسیت تی
در برابر عاملانی که در انساج یافت می شوند، لمفوسیت های تی یا لمفوسیت های تیموس فعال می شوند. این لمفوسیت ها به گروه کرویات سفید خون تعلق دارند که در مغز استخوان ساخته می شوند. لمفوسیت های تیموس می توانند سلول های بیگانه را از سلول های خود بدن تفکیک کنند و می دانند که این سلول ها از کدام دسته اند. آنگاه لمفوسیت های تی به سرعت در بدن تکثر کرده و به طور مشخص در برابر عامل آماده می شوند. یکی از زیردسته های این لمفوسیت ها «سلول های کشنده» نامیده می شود که وظیفه آن کشف و نابود کردن سلول های آلوده است. آنها بدین منظور از سیتوتاکسین ها یا زهرهای سلول استفاده می کنند.
وقتی سیستم ایمنی از کنترول خارج شود
سیستم ایمنی بدن ما شکل پیچیده ای دارد. این سیستم کامل نیست و از همین رو می تواند نواقص مختلفی را به همراه داشته باشد. بیماری های خودایمنی یا ذاتی یکی از نمونه های آن است. این بیماری ها طوری است که سیستم ایمنی سلول های بیگانه را نه، بلکه سلول خود بدن را هدف قرار می دهد که پیامد آن ایجاد التهابات است. بیماری های ملتیپل اسکلیروز (ام اس)، دراماتیت یا بیماری مزمن التهاب جلد، رماتیزم های مختلف و همچنان پسوریازیس یا بیماری مزمن جلدی موسوم به «صدفیه»، شامل بیماری های خود ایمنی اند.
دوستدار سلامتی شما