بیشتر بدانیم

آرگونومی چیست؟

آرگونومی چیست؟

آرگونومی چیست؟

آرگونومی چیست؟ ارگونومی علم مطالعه کارآیی و عمل انسان است که توانایی های فرد را

موردمطالعه و تحقیق قرار میدهد تا شرایط کار هماهنگ با وضعیت فرد ایجاد شود.

هدف ارگونومی متناسب سازی شرایط کار و زندگی می باشد. ارگونومی شغلی تلاش میکند

تا با بازبینی سیستم های کاری ، آنها را در جهت کاهش استرس های حرفه ای تغییر دهد.

همچنین ارگونومی بر آن است که شرایط محیطی را مساعد شرایط مطلوب انسان سازد.

تقلیل فشارهای کار ، خستگی ، فرسودگی که در کار ایجاد میشود و تطبیق

و تغییر دستگاهها با وضع صحیح بدن انسان و همچنین حمایت و حفاظت از نیروی انسانی است .

آرگونومی چیست؟

فاکتورهای تأثیرگذار ارگونومی ( محیط کار اداری )
– پوسچر ( وضعیت بدن ) نامناسب
– حرکات تکراری
– اعمال نیروی زیاد
– نقاط فشار ( مثلا استرسهای تماس موضعی )
– ارتعاش
این فاکتورها جنبه هایی از فعالیت های کاری هستند که میتوانند منجر به خستگی ،

اختلالات اسکلتی ، عضلانی و یا سایر مشکلات گردند.

فاکتورهای محیطی تأثیرگذار در ارگونومی
دمای بیش از حد میتواند سرعت خسته شدن بدن را افزایش دهد .

برای اتاق دمای 23 درجه سانتی گراد و رطوبت حدود 50 درصد مناسب است.

مواجهه دستها و پاها با سرما باعث کاهش جریان خون ، قدرت ماهیچه ها و کاهش مهارت میشود.

دمیدن هوای سرد یا گرم به طور مستقیم به اپراتور مشکل ساز است.

روشنایی در محیط کار ممکن است برای فعالیت کاری بسیار زیاد یا کم باشد .

روشنایی محل کار باید مخلوطی از نور سفید و زرد بوده ( ترجیحا از لامپ مهتابی استفاده شود )

و شدت آن در حدود 200 لوکس باشد. کل زمان شیفت کاری میتواند نقش مهمی در تأثیرگذاری روی مشکل داشته باشد.

اختلالات اسکلتی – عضلانی درارگونومی
تحقیقات نشان داده است که احساس درد و ناراحتی در قسمتهای گوناگون

دستگاه اسکلتی – عضلانی از مشکلات عمده درمحیطهای کاری است ،

به طوری که علت اصلی غیبت ها را تشکیل میدهند . امروزه در بسیاری از

کشورها پیشگیری از آن به صورت یک ضرورت و یک اولویت ملی در آمده است.
از اختلالات اسکلتی – عضلانی رایج در بین شاغلین ستادی ( کمردرد ،

سندروم تونل کارپال یا درد شدید در مچ دست ، درد ناحیه گردن ، درد ناحیه زانو یا آرنج و … ) را میتوان نام بد.

شایعترین بیماری در ارگونومی CTD
Cumulative Trauma Disorders است . منظور از تروما ، ضایعه ای است

که در اثر حرکتهای تکراری ایجاد میشود . کار در وضعیت های نامناسب نیز باعث این بیماری میشود .

ویژگیهای محیط کار مناسب برای کاربران کامپیوتر

وجود سیستم تهویه مطبوع
نورکافی ومناسب
استفاده از میز مخصوص که دارای عرض و ارتفاع استاندارد باشد
استفاده از صندلی ارگونومیک با قابلیت تنظیم ارتفاع
استفاده از زیرپایی برای قرارگیری مناسب و راحت پاها
کف پوش اتاق از جنس چوب یا پلاستیک باشد تا الکتریسیته ساکن تولید نکند
استفاده از نگهدارنده کاغذ برای خم نکردن بیش از حد گردن

رعایت اصول ارگونومی موجب :
کاهش ضایعات چشم و سردرد
پیشگیری از اختلالات اسکلتی – عضلانی در بین شاغلین ( مانند کمردرد ،

سندروم تونل کارپال یا درد شدید در مچ دست ، درد ناحیه گردن ، درد ناحیه زانو یا آرنج و …)
کمک به پیشگیری ا زحوادث شغلی
افزایش میزان رضایت مندی کارکنان
افزایش رفاه و آسایش کارکنان
کمک به افزایش بهره وری در کار

جهت پیشگیری از عوارض :
به تناوب از پشت میز کامپیوتر برخاسته و با نرمش های خیلی ساده ، گردن و بازو ،

مچ دستها و پاها را حرکت دهید. صفحه مانیتور را طوری تنظیم کنید تا

ستون فقرات شما به صورت مستقیم قرار گرفته و چشمان شما با قسمت بالایی صفحه نمایش

در یک خط مستقیم قرار گیرند . این وضعیت برای چشمان شما راحتی بیشتری به همراه خواهد داشت.

فاصله صفحه مانیتور تا چشمان شما باید بین 50 تا 60 سانتیمتر باشد. هر 30 دقیقه به اشیایی

که در فاصله 6 متری قرار دارند ، چند دقیقه چشم بدوزید. ارتفاع میز کامپیوتر باید بین 66 تا 71 سانتیمتر باشد.

میز کار را طوری قرار دهید که روشنایی لامپ های سقف در طرفین قرار گیرد و از قرار دادن میز

در محلی که نور لامپ مستقیما در برابر شما باشد ، خودداری شود .

در استفاده از روشنایی طبیعی نیز نباید صفحه مانیتور در برابر پنجره قرار گیرد.

ترجیحا از یک زیرپایی استفاده نمایید و پاها را روی آن قرار دهید .

این وسیله به راحت بودن وضعیت پاهای شما کمک میکند. سطح صفحه کلید ،

تقریبا هم ارتفاع با دسته صندلی و آرنج باشد و مچ ها به طور عادی روی صفحه کلید ها قرار گیرد ،

به طوری که هنگام کار ، ساعدها تقریبا موازی با افق در mouse قرار گرفته

و زاویه بین مچ دست و ساعد 5 تا 10 درجه باشد . موقعیت همان ارتفاع و فاصله نسبت به صفحه کلید است.

نحوه استقرار صندلی کامپیوتر

مرحله اول : درست روبروی صندلی بایستید . در این حالت زانوها باید با محل نشستن در یک راستا باشند .

به عبارتی ، زانوها با محل نشستن تماس داشته باشد . در این حالت محل نشستن تنظیم شده است.
مرحله دوم : روی صندلی بنشینید . در این حالت قسمت داخلی زانو با له صندلی بایستی

به اندازه یک مشت جمع شده کاربر فاصله داشته باشد . توجه داشته باشید

که زانو بایستی زاویه ای حدوداً 90 درجه بین ساق و ران داشته باشد.
مرحله سوم : تکیه گاه یا پشتی باید به نحوی تنظیم شود که دقیقا قسمت انحنا یا تورفتگی کمر را پر کند .

اگر هر یک از این سه مرحله تنظیم نبود ، درصورت اینکه صندلی کاربر

دارای شرایط ذکر شده نباشد ، به راحتی میتوان آن را تنظیم کرد.

آرگونومی چیست؟

دکتر مهدی فهیمی

Related Posts

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *